Politici vinden ons stomkoppen

Dan hebben we nog een paar oude problemen. Een geblokkeerde woningmarkt, een vastzittende, vergrijzende arbeidsmarkt en een steeds duurder wordende zorg. Dat speelt al jaren, maar met veel geld en systematisch wegkijken hebben we het van de agenda weten te houden.

Vroeg of laat moesten die klassiekers worden aangepakt en helaas helaas moet dat precies op het moment dat we ook de gevolgen van de economische crisis merken.  

Het is niet anders.

Gepolariseer

In plaats van dat de politiek zich schaamt en als de donder zorgt dat deze problemen en de crisis worden aangepakt, worden we getrakteerd op schaamteloos gepolariseer en moedwillige onregeerbaarheid. 

Het spreekt voor zichzelf dat de schuld altijd bij de ander ligt. Zo mochten wij, de kiezers, afgelopen dagen vernemen hoe een oppositieleider met overslaande stem de economische crisis aan het kabinet weet. En de  verlenging ervan aan de partijen die het Kunduz-akkoord in elkaar hadden gezet.

Van de weeromstuit zagen de Kunduz-partijen er maar vanaf hun akkoord gezamenlijk te presenteren. Voor samenwerking moet je je tenslotte schamen. Houd je handen vrij, zo is het motto. De een wil de forens niet onder ogen komen en de ander zou misschien toch liever met de SP en de PvdA aan het werk gaan. 

Twitterlands

Ondertussen dringen de leiders van de partijen die hopen dat ze meer dan 10 (!) zetels gaan halen, voor de microfoon om te melden dat ze ‘hun verantwoordelijkheid’ willen nemen en daarom bereid zijn premier te worden. 6 premierkandidaten. H-O-L-L-A-N-D spreekt een woordje mee!

De meesten zijn niet meer bereid of in staat een normale volzin uit te spreken. Alles moet in staccato, met veel uitroeptekens en krachttermen. Ze spreken Twitterlands.

Nodeloos te zeggen dat waar nuance ontbreekt, voor discussie al helemaal geen plaats is. Ze weten allemaal precies hoe het moet. RADICAAL anders!! Of het werkt, maakt niet uit, het moet anders: eerlijker, fatsoenlijker, zuiniger, in elk geval anders dan wat de anderen willen.

13 september

U moet nog even wachten voor deze zegeningen u bereiken, want ‘eerst is het woord aan de kiezer’.

Obligaat kwelen de politici dat wij eerst moeten aangeven wat we willen en welke partij(en) we het sterkste willen maken. Dan gaan zij daarmee aan de slag.

Je moet maar durven. Er valt helemaal niks te kiezen. O ja, er doen een kleine twintig partijen mee, maar de dames en heren hebben het met hun gepolariseer en eigendunk zo geregeld dat er nooit een werkbare coalitie kan worden gemaakt.

Uw stem is alleen maar een reden om nog harder het eigen gelijk rond te toeteren. Zoals een andere oppositieleider op de radio zei: ‘Eerst 12 september en dan zien we de 13^e wel verder.’

Belediging

‘Eerst de kiezer aan het woord laten’ is een glasharde belediging van u en mij. We kunnen niet anders dan de stilstand en chaos in Den Haag bestendigen. Iedere politicus die ons nu zo naar de mond praat, weet dat en laat het zo.

Zelfs initiatieven die bij gebrek aan slagkracht niet uit Den Haag, maar uit de samenleving zelf komen, worden gesmoord. Zie het plan voor de woningmarkt van de gezamenlijke makelaars, woningcorporaties, huurders en huiseigenaren. Ieder pikt eruit wat in zijn kraampje past of – Rutte - wijst de hele boel af.

Ze vinden ons gewoon een stelletje stomkoppen.

Wat dan wel?

Er is maar één oplossing. De Kunduz-partijen maken af waarmee ze begonnen. Ze maken hun akkoord tot inzet van de verkiezingen. Op de opgehitste achterbannen van de populistische partijen na aanvaardt heel Nederland dat er een paar knoppen moeten worden omgezet. Ook als dat ‘pijn’ doet, om even in het Haagse jargon te blijven.

Als de Kunduz-partijen verstandig zijn, dan geven ze elkaar de ruimte om een paar ongelukkige voorstellen aan te passen. Zijn ze echt moedig, dan nemen ze het hervormingsplan voor de woningmarkt erin mee. En roepen ze ons op met vergelijkbare plannen te komen voor de zorg en de arbeidsmarkt.

En wij zullen ze belonen met een meerderheid.

Paul Verburgt