Van alle problemen die vrouwen kunnen meemaken, vind ik hun veronderstelde geringe aanwezigheid in topfuncties verreweg de minst belangrijke. Preciezer, ik vind het een non-probleem. Dat het toch zo’n aandacht krijgt, geeft slechts aan dat het een elitair dingetje is: ‘daders’ en ‘slachtoffers’ verkeren in dezelfde kringen en bestoken elkaar met rapporten en columns. En ik doe er nu ook aan mee.

Het zijn niet de minsten onder ons, Willem Vermeend en Rick van der Ploeg, beiden gerenommeerde economen en prominente leden van de PvdA. In De Telegraaf van 20 november geven ze uiting aan hun verbijstering over de onredelijkheid van de boze burgers. 

Het geldt geloof ik als de voltooiing van de emancipatie van de vrouw op de arbeidsmarkt: minimaal 30% vrouwen in de directies en raden van bestuur. Indien niet goedschiks dan kwaadschiks. En reken maar dat het kwaadschiks gaat gebeuren. 

Al in geen jaren heb ik een schoolboek ter hand genomen om te controleren of de rolpatronen wel genderneutraal zijn. Sorry. Ik ben gewoon niet op het idee gekomen. Klinkt slap, maar het is zo. 

Pak een willekeurig nummer van de krant voor wakker Nederland en sla een willekeurige pagina op: daar staat geheid een goedwillende burger of hardwerkende ondernemer die door de bedilzucht van de overheid tot wanhoop of faillissement wordt gedreven. De krant pikt het niet, nagelt de autoriteiten aan de schandpaal en eist een onmiddellijk einde aan de stortvloed aan betuttelende regeltjes.