Poeslief zijn voor het baasje
Het is nu wetenschappelijk vastgesteld: jullie moeten veel aardiger voor me zijn. Machtige mannen zoals ik kunnen slecht tegen kritiek. En als (ik zeg: als) je al kritiek op me wilt leveren, moet je dat heel omzichtig doen, bij voorkeur verpakt in complimenten en loftuitingen.
Zoiets bedenk je niet op een achternamiddag. Dat kost jaren onderzoek. Dat schrijf je ook niet op een tegeltje, maar in een proefschrift van 196 pagina′s. Ja zeker, mensen, dat is wetenschap, dat is organisatiepsychologie.
Wacht! Ik merk dat ik te snel ga. Ik hou even een pauze zodat jullie deze informatie rustig kunnen verwerken.
(.........................)
Zullen we verder gaan? Niet? O nee, ik zie nog diverse collega′s in de Lotushouding zitten. Sorry.
Ik heb hier nog een setje Tibetaanse klankschalen voor de liefhebber. Wierook, wie?
We moeten verder, mensen. Het is veel en het is lastig, maar het is belangrijk.
Machtige mannen houden heel erg van zichzelf en daarom zien ze kritiek, hoe zakelijk ook, al snel als een aanval op hen persoonlijk. En dus dring je pas tot ze door als je je kritiek een beetje prettig verpakt.
Gewone mensen zoals jullie worden niet gehinderd door hun persoonlijkheid. If any, hahaha! Jullie vinden kritiek natuurlijk ook niet leuk, maar jullie doen niet zo lullig als hoge bazen. Wij willen critici direct ontslaan en vinden ze in elk geval stom.
Vervelend, onterecht, kan allemaal wel zo zijn, maar ik zeg: DEAL WITH IT! Wij, machthebbers, hebben nu eenmaal een zeer neurotische, narcistische persoonlijkheid, met hier en daar een extra storinkje. Maar dat hoort erbij. Zonder dat word je überhaupt geen baas. GOT IT?
Al die manco′s zijn de brandstof die ons de carrièreladder doet opvliegen. HELDER? Geen wonder dat de achterblijvers - mag ik de dames en heren ondergeschikten even zo noemen ALSJEBLIEFT! - geen last hebben van kritiek. Die hebben zo′n persoonlijkheid niet, want anders hadden ze ook wel carrière gemaakt.
Bovendien, als je ′gewoon′ bent, maak je veel fouten en raak je dus gewend aan kritiek. Is dagelijkse kost, ja! Wij, althans ik, maken zelden een fout en als we een foutje maken, is dat meestal omdat jullie denken dat we iets fout doen. Niet dus, nooit niet dus! DUIDELIJK?!
Ik word zo moe van dat gemieredinges. Ga toch werken en val me niet lastig met je stomme kritiek. De volgende keer ben ik niet zo coulant. BEGREPEN?!
(Er is ook werkelijk nul begrip voor ons, machtige mannen. Laat staan dank voor wat wij allemaal doen, voor jullie.)
Paul Verburgt