Kamer wil zelf kunnen vonnissen
Het Kamerdebat over de uitgeprocedeerde Mauro kreeg nog een staartje dat door de algehele feestvreugde onopgemerkt bleef. We dreggen het op uit de vergetelheid.
‘Dan is nu het woord aan mevrouw Ferrier van het CDA.’
‘Dank u voorzitter. Mijn fractie is verheugd dat het is gelukt Mauro voor Nederland te behouden, ook al was hiervoor gelet op de onherroepelijke uitspraak van de bestuursrechter een kunstgreep nodig. Een studievisum, terwijl we allemaal weten dat die lieve schat helemaal geen bolleboos is!
Onze blijdschap mag niet verhullen, voorzitter, dat in ons land al jaren lang scherpe kritiek bestaat op de rechterlijke macht en op justitie in het algemeen. Vonnissen zijn te hoog dan wel te laag, er wordt vervolgd of er wordt niet vervolgd. Een mens kan er geen peil op trekken. Terecht stelt de oppositie, waartoe ik me ook reken, de vraag waarom bankdirecteuren nog steeds vrij rondlopen. En met de heer Aptroot van de VVD zeg ik dat snelheidsboetes volkomen in strijd zijn met de wil van onze bevolking. Holleeder vrij? Wie durft dat überhaupt te denken! Voor je het weet kun je in dit land niet eens meer naar de bioscoop.
Voorzitter, dit kan zo niet langer. Daarom wil mijn fractie een motie indienen waarin de regering wordt verzocht voortaan elke gerechtelijke uitspraak alsmede elke beslissing om wel of niet tot vervolging over te gaan aan de Kamer mede te delen zodat wij zelf kunnen beslissen hoe uiting kan worden gegeven aan de wil van het volk.
‘Mevrouw Ferrier, de heer Lucassen van de PVV probeert al enige tijd een vraag te stellen.’
‘Ik zag het, voorzitter, maar ik weet wat de heer Lucassen wil vragen en ik geef hem onomwonden ons antwoord. Ja, ook de uitspraken van de Rijdende Rechter vallen binnen de termen van onze motie. Het is een doorn in ons oog dat Henk en zijn echtgenote niet eens meer gebruik mogen maken van het gewoonterecht om lastige buren een lesje te leren.
Ik heb, voorzitter, de eer u de motie aan te bieden en verzoek u deze vandaag nog in stemming te brengen.’
‘Ik zal kijken of dat lukt, want er staat ons nog een belangrijk agendapunt te wachten, de afschaffing van de dienstauto’s voor hoge ambtenaren. Dan sluit ik nu de beraadslagingen en ... oh, ik zie dat de SGP nog een opmerking wil maken. Ons staatsrechtelijk geweten! Gaat u gang.’
‘Voorzitter, de SGP-fractie steunt de strekking van de motie van harte, maar vraagt zich af of de motie zelf nodig is. Ze eindigt immers met de aloude tekst ‘en gaat over tot de orde van de dag’ en als we dat letterlijk nemen en dat doet de SGP in alles, dan hebben we de motie niet nodig en kunnen we gewoon doorgaan met ons in deze Kamer dag in dag uit te bemoeien met rechterlijke uitspraken.’
Paul Verburgt