De stip op de horizon, lekker ver weg
Vandaag besteden we aandacht aan een vaste waarde in het bazenbargoens, de straattaal van managers. ‘De stip op de horizon’. Wat bedoelen zij onder wier gezag wij ons gesteld weten, met deze woorden? Om een beetje inzicht te krijgen schakelen we over naar de wekelijkse vergadering van een willekeurig managementteam ergens in Nederland. Let op, de namen zijn in verband met de privacy gefingeerd.
- Heeft iemand nog opmerkingen over het verslag van het vorige MT? Het is weer erg uitgebreid (met dank aan Jannie), dus ik denk dat alles er wel instaat. Hans?
- Nou, op bladzijde 12 staat in de derde regel van de vierde alinea dat mijn afdeling over twee maanden met een eerste aanzet voor een marketingplan zal komen. Dat hebben we niet zo afgesproken. Ik heb gezegd dat we zouden proberen om met een eerste aanzet te komen. Of beter met een globale inhoudsopgave. Over vier maanden trouwens.
- O, ik dacht toch echt … Brigitte?
- Ik kan me de discussie nog wel herinneren, maar niet meer de uitkomst. Er staat me iets bij van zes maanden of zeven. Wel weet ik zeker dat de derde alinea op dezelfde pagina niet klopt, want mijn afdeling is echt niet in staat om een communicatieplan te maken, nu niet en over drie of zes maanden ook niet. Ik heb twee langdurig zieken, dat weet je.
- Maar Karin is toch weer beter? Ik zag haar net lopen…
- Sorry hoor, dat is arbeidstherapie. Ze mag niks doen, alleen koffie drinken, een beetje wennen.
- Hou toch op! Koffie drinken om te wennen. Dan is dit hele bedrijf al jaren aan het wennen! Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om nog langer over het verslag… ja, Jan?
- Nu we toch bezig zijn. Op bladzijde 24 (bij jullie waarschijnlijk 12, want ik had printerproblemen) staat na dat stukje over de afdeling van Hans dat ik de financiële onderbouwing van het marketing- en communicatieplan moet leveren. Ik kan me dat helemaal niet herinneren.
- Dat kan ik me voorstellen, Jan, je zit altijd met je blackberry te spelen.
- Wat is dat nou weer voor een opmerking! Het is allemaal functioneel. Spelen! Sorry, hoor. In elk geval kan ik geen cijfers leveren als er geen plannen zijn en die zijn voorlopig ook niet te verwachten.
- Wat hebben we de vorige vergadering van het MT dan zitten doen? We maken afspraken en binnen een week staat de hele boel weer op losse schroeven. Ja, mag ik nog even de aandacht?! Hallo, centraal!!
- Het waren helemaal geen afspraken! Sonderen, jij had het over sonderen. Ik weet het nog goed, want ik had nog nooit van dat woord gehoord. Sonderen hoe we met onze tijd zaten.
- Wat Brigitte zegt, klopt helemaal. Je denkt toch niet dat ik me met open ogen vastleg op data die ik never nooit kan halen. Ik heb trouwens nul vertrouwen in die plannenmakerij, nul, noppes, nada. Zodra een plan klaar is, is de wereld weer veranderd. Of wil jij weer iets anders!
- Ik wil geen front tegen je vormen, jij bent onze directeur, hoor Kees, maar ik ben het met Brigitte en Jan eens. De termijnen zijn onhaalbaar. We hebben het verschrikkelijk druk.
- Nou ja, ik wil jullie ook niet onder te grote druk zetten. Dat is mijn stijl niet. Weet je wat, we schrappen die drie alinea’s en vervangen ze door zoiets als ‘het MT besluit op termijn een gedegen marketing– en communicatieplan met financiële onderbouwing op te stellen’. Jannie, bedenk jij een tekstje?
- Zonder concrete data dus?
- Ja ja, het is een ambitie, een gezamenlijke ambitie. Een stip op de horizon.
- Ah ja, een stip op de horizon. Dat voelt veel beter.
- Precies de bedoeling, mensen! Het gaat me om de beweging, het proces. Dan komt het resultaat vanzelf.
Zo, de lieve vrede is hersteld. Het kantoorleven herneemt zijn eindeloze tred. Volgende week weer MT.
Paul Verburgt