"We doen alles goed"

Zelfbescherming, het is een kwestie van timing en dat ging vorige week even verkeerd. Omdat ik me opeens moest concentreren op een wegomlegging, was ik net te laat om de radio uit te zetten en moest ik de nieuwe baas van de RABO-bank aanhoren. Hij werd ondervraagd over het brede cultuurprogramma dat hij zojuist had aangekondigd.

Of er dan iets mis was met de bank, vroeg de reporter. Bijvoorbeeld in de omgang met klanten of intern. Nou, dat zagen we geheel verkeerd. Op vaderlijke toon werd ons uitgelegd dat alles bij de bank okidoki was. Niks aan het handje. Toppie. De bank had een ijzersterk stelsel van normen en waarden dat alom werd gewaardeerd, door de klanten voorop.

Nee, het was slechts een kwestie van – let op – explicitering. Jawel, explicitering. In de afgelopen jaren van crisis en verandering was hier en daar binnen de bank de normatieve scherpte in het onderlinge verkeer tussen de medewerkers wat afgevlakt. Die voornoemde prachtige normen waarden kende iedereen wel en ze werden ook van harte nageleefd, maar heel zo nu en dan ontbrak de duidelijkheid.

Daar zou het omvattende cultuurprogramma zich op richten. Explicitering zoals gezegd.

En nee hoor, zei meneer desgevraagd, met LIBOR had het allemaal niets te maken. Dat stond er helemaal los van. Was een incident elders, in het buitenland. De bank was beboet en beschouwde de zaak daarmee als afgedaan. Preciezer, door de boete niet van de belasting af te trekken wilde de bank aan het Nederlandse publiek duidelijk maken dat ze de opgelegde sanctie volledig voor haar rekening wilde nemen.

Stukje normen en waarden in de praktijk, zeer goed geëxpliciteerd: we zullen de belastingbetaler niet laten opdraaien voor ons frauduleus gedrag.

Opeens stond een agent voor mijn neus. Ik bleek door rood te zijn gereden. Ik probeerde hem uit te leggen dat dit door de RABO kwam. Te vergeefs.

Ik ga ‘ns kijken of ik deze boete bij die meneer van de RABO kan declareren. Bij de belastingdienst maak ik in elk geval geen kans.

 
Paul Verburgt