Nieuwe TV-serie: het Pension
Ik heb een kijktip voor u. Deze week start een nieuwe tv-serie, Het Pension geheten. Moet u echt gaan zien! Ik was bij een voorvertoning speciaal voor columnisten en in alle eerlijkheid: het was super. En dat zegt wat, want ik houd helemaal niet van series.
Het gaat over een pension, waar al sinds jaar en dag dezelfde negentien mensen wonen, allemaal voormalige vakbondsbestuurders. Hoewel, voormalig? Dat is maar hoe je het bekijkt. Voor de buitenwereld zijn het gewoon gepensioneerden, maar in hun eigen ogen draaien ze nog volop mee.
Het is een psychologisch drama. Veel actie zit er niet in. Eigenlijk gebeurt er niks. Aflevering na aflevering zie je ze aan de grote tafel in de eetzaal zitten. Echt leuk hebben ze het niet samen. Vaak is de spanning om te snijden en zeggen ze de onaardigste dingen tegen elkaar.
Het pensioen
Zoals gebruikelijk in Nederlandse films, zijn de acteurs niet goed te verstaan. Dat komt ook doordat ze dat merkwaardige vakbondstaaltje spreken, met veel keelklanken en dat gewone-mensen-accentje. Zo denk ik steeds dat ze pensioen zeggen als ze het over hun pension hebben. Nou ja, het went.
Het draait in feite om twee personen. De vrouwelijke hoofdrol is voor een nogal voluptueuze dame die heel graag Agnes genoemd wil worden (‘zeg maar gewoon Agnes’). Achter haar rug hebben ze het over La Mama, ook omdat ze een nogal Roma-achtig kapsel heeft. Een haaibaai. Doet alsof ze de baas is, maar ze knijpt hem als een dief voor haar mannelijk tegenspeler, Ome Henk.
Ome Henk speelt de jongen van de gestampte pot. Hij spreekt met zo’n hese stem alsof hij net van het Malieveld komt. Zijn kleding is niet goed gecast (veel te moderne jasjes en een godsliederlijk dure bril), maar voor de rest is hij groots. Zo gaat hij alleen boodschappen doen bij de Lidl, ‘uit principe, omdat dat de winkel voor de allerkwetsbaarsten in de samenleving is’ . Pas in de loop van de serie merk je dat hij het dan niet over het publiek heeft, maar over het winkelpersoneel.
Casino
De serie begint met een hilarische scene. Je ziet Agnes een heel groot brood uit haar boodschappentas halen. ‘Zo, hier is het krentenbrood.’ Triomfantelijk. Blije gezichten, behalve van Ome Henk die bijkans door het plafond vliegt: ‘Dit is geen krentenbrood, maar een casino!’. Volgt een waanzinnige ruzie over iets wat evident een krentenbrood is. Dagen en nachten vergaderen ze over de kwestie. Uiteindelijk stemmen ze over de vraag of een krentenbrood een krentenbrood is. 17 vóór, 2 tegen en Ome Henk deelt mee voortaan niet meer samen met Agnes en de rest te willen eten.
De toon is gezet. Onafgebroken ruziën ze door. Familie en kennissen keren zich van hen af. De gezamenlijke kleinkinderen schrijven nog een verontruste brief, maar ze geven niet eens antwoord. Het pension is het centrum van hun universum. Maanden zitten ze te bekvechten over een nieuwe naam voor het pension (‘ons pensioen, beste mensen!’): 17 hebben een voorkeur voor “De gebraden haan” en 2 willen “De geplukte kip”.
Nou goed, zo kan ik doorgaan, maar ik houd mijn mond. Kijk zelf..
Vaak moet je lachen, maar eigenlijk is het een beetje zielig.
Paul Verburgt