Managers zijn heus wel lief

Waarom zwijgen de aangevallenen, terwijl – zo redeneert de columnist – managers ‘juist nu’ zo nodig zijn om ‘rust en orde te brengen in een wereld waar de monodisciplinairen langs elkaar heen werken, de samenhang der dingen ontbreekt en visie ver te zoeken is’.

Goeie vraag! Laten we eens wat mogelijke verklaringen onderzoeken.

Ze lezen niet

Het eerste wat me te binnen schiet is dat managers niet lezen en dus geen weet hebben van de spijkerharde kritiek die op ze wordt uitgeoefend. Druk hè, geen tijd! 200 mails per dag, voortdurend in vergadering en dan al die bila’s!

Het valt wel mee

Ook denkbaar is het omgekeerde: het valt allemaal wel mee met die kritiek en van een kruistocht is al helemaal geen sprake. Kijk ik op Managementsite, dan valt me juist op dat erg veel artikelen gericht zijn op de beste methode om werknemers in te passen in organisaties. Managen dus, of zo u wilt domesticeren. De oogst van de afgelopen dagen: ‘4 stappen om van ja-zeggers ja-doeners te maken’ en ‘5 stappen om initiatief en verantwoordelijkheidszin in je team te stimuleren’.  

Oost-Indisch doof

Misschien ook zijn de dames en heren managers Oost-Indisch doof geworden, want kritiek van professionals op managers is van alle tijden. Trouwens omgekeerd ook! Het is folklore in elk ziekenhuis, universiteit of orkest om te roepen dat bazen niet goed bij hun hoofd zijn en dat artsen, wetenschappers en musici monomaan hun hobby beoefenen.

Twijfel?

De mooiste en meest hoopgevende verklaring voor de ‘oorverdovende stilte’ onder de aangevallen managers zou zijn dat zij ook twijfelen over hun positie. Als u nu direct roept dat u geen manager kent die over zichzelf dubt, dan bent u misschien toch een kruisvaarder. Mijn ervaring is anders.

Het concept van de leidinggevende die ‘orde en rust’ brengt, is achterhaald. Het getuigt van een wereldbeeld van afhankelijke, onwillige en niet-betrokken medewerkers die slechts tot presteren gebracht kunnen worden door de alwetende baas die liefdevol doch gestreng ‘zijn’ mensen bij de les houdt.

Schapen

Hoe anders is de werkelijkheid. De overgrote meerderheid van werknemers is goed opgeleid, zelfbewust en betrokken bij werk en collega’s. Natuurlijk, er is altijd wel een zwart schaap en soms heeft zelfs het witste schaap een off day, maar daarvoor heb je geen batterij baasjes nodig.  

Het verouderde organisatieconcept dwingt de manager in een spreidstand en dat is heel wat ongemakkelijker dan een spreadsheet. Klassieke managementtaken als het nemen van allerlei dagelijkse beslissingen, bilaterale aansturing en individuele prestatiemeting botsen met de geest van de afdeling of het team waaraan ze leiding geven. Het voegt weinig toe en verstoort zelfs het werk en de samenwerking. De manager als werkonderbreking, wie had dat gedacht?

Oude koeien

Laten we eens ophouden met nog meer artikelen te schrijven met 4, 5 of 10 praktische tips voor ouderwets management. Laten we een discussie starten hoe organisaties modern ingericht kunnen worden, uitgaande van volwassen en betrokken medewerkers. Ik heb er uitgesproken ideeën over die ik in de praktijk ook heb toegepast, met succes: zelforganisatie, minmal management.

Aan een weerwoord van managers op de veronderstelde kruisvaart van professionals heb ik weinig behoefte. Je kunt voorspellen dat alle oude koeien weer uit de sloot worden gehaald.

En niemand hoeft zich gegriefd te voelen, ook al typeert een van de pausen managers  als anti-intellectuelen, Filistijnen en halve maffiosi.

Managers zijn heus wel lief.

Paul Verburgt