Groot schoolboekjesalarm

Het blijkt een beerput! Onze kinderen worden gebrainwasht. Althans, ik neem dat voetstoots aan, want niet minder dan 57 zeer hoogopgeleide landgenoten hebben alle boekjes gecontroleerd en kordaat een manifest opgesteld om deze wantoestand aan de kaak te stellen. En reken maar dat ze objectief zijn, want niemand van hen staat voor de klas.

Ik beken dat ik ook was gevraagd het manifest te ondertekenen. Vraag me niet waarom, want ik ben bekend noch belangrijk en heb zoals gezegd de laatste decennia geen schoolboek ingekeken. Ik heb ervoor bedankt, met argumenten die door de initiatiefneemsters nooit zijn beantwoord, laat staan bestreden.

Ik schrijf ze daarom hier nog maar eens op.

Ik wil best aannemen dat er klassieke rolpatronen in leermateriaal voorkomen. Ik kan me er niet erg over opwinden. Regel het, denk ik, maar zonder de bekende zelffeliciterende poeha met een manifest van belangrijke en bekende Nederlanders.  

Ik weet voor de manifestanten wel een groter man-vrouwprobleem in het basisonderwijs: de feminisering van het lerarenkorps. In plaats van stampij te maken over de verkeerde voorbeelden op papier zouden ze eens moeten kijken naar de werkelijkheid van alledag. Er zijn nauwelijks mannelijke leraren meer. En dus feminiseert het onderwijs. Jongens worden als meisjes opgevoed: ze mogen niet stoeien, taal is belangrijker dan rekenen en samenwerken is beter dan competitie.

Trouwens hoe erg zijn eigenlijk de gevolgen van al die rolbevestigende lesboekjes voor de langere termijn? De ene na de andere beroepsgroep feminiseert: rechterlijke macht, openbaar ministerie, de zorg, het onderwijs, je kan het zo gek niet noemen. Ik zeg: het wordt tijd dat er mannenquota komen!

O ja, er zijn weinig vrouwen in de top van bedrijven en instellingen en er zijn weinig vrouwelijke hoogleraren. Op het eerste gezicht misschien vreemd, maar er zijn essentiële oorzaken aanwijsbaar die niets met discriminatie of vooroordelen te maken hebben zoals de voorkeur voor parttime werk. Een relatie met  verkeerde schoolboekjes zie ik in elk geval niet.

Als je dan toch een loopgraaf zoekt, een echte, dan weet ik er wel een. Op tal van plekken in het onderwijs kan niet meer vrijelijk lesgegeven worden. Intimidatie is aan de orde van de dag. Over de holocaust kan niet meer gesproken worden, herdenkingen worden verstoord, leraren verbergen hun leefstijl en geaardheid en joden en kortgerokte meisjes worden uitgescholden.

Hoezo onderwijs? Hier is een cultuurstrijd ontbrand waarvan het einde nog lang niet in zicht is. De intimidatie en het gescheld beperken zich allang niet meer tot ′kwetsbare′ wijken, het zit al in het onderwijs. Al die belangrijke en bekende Nederlanders die zo graag een asielzoeker in huis opnemen (en dat niet doen) en die zich opwinden over schoolboekjes (die ze niet hebben ingezien), zouden zich eens moeten druk maken over de kern van ons land: vrijheid.   

We zullen het niet meemaken, een manifest over dit onderwerp. Is eng, is niet waar resp. is best begrijpelijk, want achtergesteld. Ondertussen kunnen de docenten het schudden en mijmeren onze belangrijke en bekende Nederlanders over hun onbedorven schooltijd. Onbedorven, nou ja op die nare boekjes na dan.

 Paul Verburgt