Elk jaar een elfstedentocht
Een koud kunstje
Ik doe de dingen allang niet meer voor mezelf. Het algemeen belang, daar gaat het me om. Economie, klimaat, stukje inkomenspolitiek, het welzijn van de mensen, enfin, dat werk dus. Ik claim niks, maar wie een beetje overzicht houdt, ziet op menig maatschappelijke veld mijn hulpvaardige, ja soms zelfs reddende hand.
Redden
Het is dan ook niet vreemd dat ik de afgelopen dagen door de autoriteiten ben benaderd of ik de Elfstedentocht zou willen redden. ‘Redden?’ zeg ik. ‘Niets is beter voor de saamhorigheid van ons Volk dan dat ‘ie niet doorgaat.’
Ik zal niet uit de school klappen, maar tjonge tjonge, van het verstand van onze gezagsdragers moeten we het niet hebben. Of van hun culturele achtergrond. ‘Het bezit van eene Saeck is het einde van ’t Vermaeck’, citaatje uit het oeuvre van Jacob Cats, maar nee hoor, te moeilijk. Ze verstonden me niet eens!
En ondertussen maar aandringen: ‘de mensen in het land’ en ‘het Friese erfgoed’ en ‘de internationale belangstelling’. Argumenten kunnen we het niet noemen, maar goed, de bedoeling was duidelijk.
Het weer
Omdat ik de hoop op de verheffing van onze gezagsdragers nooit opgeef, begon ik met wat licht onderricht. ‘Waarom gaat de Elfstedentocht nooit door?’ Zo’n vraag beoogt een vrije gedachtevorming op gang te brengen, voedingsbodem voor het verwerven van nieuwe inzichten. Dat begrijpt u. Nou, dan staat u op eenzame hoogte. Een gekwetter van jewelste barstte los. Ik vat het maar even samen: het lag aan het weer.
Mensenkinderen, als we op die toer gaan, dacht ik, moeiteloos een woordspelinkje verwerkend in mijn verbijstering. Dan maar autoritair. Ik zeg ‘Dames en heren, genoeg! Potlood en papier erbij en noteert u maar.’
Aanstaande zaterdag
Tien minuten later waren we klaar. Aanstaande zaterdag Elfstedentocht. Parcours wordt vanaf vandaag gereed gemaakt. Een paar centimeter ijs is voldoende. Geen toelatingsbeperkingen, iedereen die lid is van de Koninklijke Vereniging De Friesche Elf Steden mag meedoen. Beau van Erven Dorens krijgt een vrijkaartje. Er komen nieuwe kluuntapijten, voor elke stad een eigen kleur (‘ik heb wat relaties in de vloerbedekkingindustrie’).
Het leger kan terug naar de kazernes, de vrijwillige baanvegers ook (‘tip: herinneringskruisje Laatste Afgeblazen Elfstedentocht’). De waterschappen mogen weer bemalen, de schepen kunnen het anker lichten. De relaties met Piet Paulusma (‘deprimerende voorspellingen’) en de PVV (‘nationale feestdag maken van iets wat al een nationale feestdag is’) worden bevroren.
Een paar dagen lichte vorst is voldoende. Voortaan elk jaar een Elfstedentocht, koud kunstje, besloot ik gevat mijn instructie.
Wiebe
Nu merk ik bij u een lichte aarzeling. Dat vind ik jammer, want in de afgelopen jaren heb ik me bij mijn zegenrijke arbeid voor onze samenleving altijd geschraagd gevoeld door uw onverkorte steun. Zo koester ik een brief van een van onze bewindslieden of beter een blanco vel waarop hij (m/v) met aandoenlijke hanenpoten had gekrast: ‘Paul for president’. De precieze aanleiding weet ik niet meer, maar het was iets met de euro geloof ik.
O dat parcours, zegt u. Sorry, vergeten te zeggen. De fietspaden langs de ‘voormalige’ Elfstedenroute. Even onderspuiten en klaar is Wiebe.
Paul Verburgt