Het leven heeft niet veel zin, de dood wel. Zonder dood geen evolutie. Als we niet eeuw na eeuw massaal waren doodgegaan, waren we nu nog steeds als eencellig wezentje bezig naar het strand te zwemmen.
Kijk, daar zit u zomaar met twee, drie zinnen midden in een stukje wetenschap. En u bent nog niet afgehaakt! Ik zeg altijd, het hoeft niet ingewikkeld te zijn om niveau te hebben.
Kleine teentje
Waar was ik gebleven? O ja, de evolutie. Dan heb ik het niet over zo iets eenvoudigs als de uitfasering van ons kleine teentje. Komt goed, koud kunstje. Ik heb het over onze intelligentie.
De vraag was of we steeds intelligenter worden, uiteraard onder de voorwaarde dat we lang genoeg dood blijven gaan. Het is mijn zware plicht om u te melden dat het antwoord ontkennend is. We zijn als mensensoort nu op ons intelligentst. Heb ik net gelezen in een wetenschappelijke rapport. Onze hersenen wegen zo’n 1 à anderhalve kilo, maar verbruiken 20 procent van onze energie. Meer kan niet.
Erger nog, we zullen zelfs dommer worden! Evolutie = minder. Geen staart meer, geen vacht meer en binnenkort dus ook geen kleine teen meer. We moeten dus aannemen dat ook het aantal hersenscellen zal afnemen.
Grote hoofden
Dat ziet er dus niet goed uit. Hoe moet dat met de euro, het milieu, de woningmarkt en de files? Ik voel dat u nu verwachtingsvol naar mij kijkt. En terecht, want daar zijn wij columnisten voor: de boel een beetje duiden, nieuwe richtingen aangeven, dat werk.
Als gebaar naar Darwin c.s. hou ik de theoretische optie open dat we wel intelligenter worden, maar dat ons lichaam daarvoor ingrijpend moet veranderen. Heel grote hoofden, piepklein lijfje, kruipend, een pootje of acht (aan elke kant).
Spurt
Waarschijnlijker is dat we steeds dommer worden. En eerlijk gezegd, overal zie je de tekenen al. Volgens mij maakt de evolutie een spurt!
Wat te doen? Ik geef een paar tips voor de korte termijn, met oefenstof.
Paul Verburgt